Zasady cytowania
- W tekstach należy stosować przypisy dolne umieszczając odnośnik w tekście przed znakiem interpunkcyjnym (z wyjątkiem sytuacji skrótów kończących zdanie, np. w. (wiek), r. (rok).
- Obowiązują następujące metody opisu bibliograficznego (przykłady):
Publikacje zwarte
- B. Czechowicz, Historia kartografii Śląska XIII–XIX w., Wrocław 2004.
[w przypadku więcej niż trzech autorów należy umieścić pierwszego autora oraz skrót i in.]
- Katalog dawnych map Rzeczypospolitej Polskiej w kolekcji Emeryka Hutten Czapskiego i w innych zbiorach, t. 1: Mapy XV i XVI wieku, oprac. W. Kret, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk 1978.
Artykuły z czasopism
- W. Grygorenko, Kartografia polska w latach 1945–1990 w potrzasku reorganizacji i cenzury, „Polski Przegląd Kartograficzny”, 23 (1-2), 1991, s. 7.
[po tytule czasopisma podajemy tom lub wolumin, w nawiasie znajduje się numer zeszytu, po przecinku wpisujemy rok i stronę]
Artykuły z pracy zbiorowej
H. Rutkowski, Atlas historyczny Polski, w: Towarzystwo Naukowe Warszawskie. Sto lat działalności, red. E. Wolnicz-Pawłowska, W. Zych, Warszawa 2009, s. 115–116.
Strona internetowa, artykuł zamieszczony na stronie internetowej
- Geoinformacja historyczna (http://hgis.kul.lublin.pl/joomla/index.php/ recenzje-i-omowienia , dostęp: 8 listopada 2012).
- Rok, The Commonwealth of Both Nations: A Research Perspective on the History of Culture (http://sarmatia-europaea.vot.pl/2010/11/02/012/, dostęp: 3 grudnia 2011).
- W przypadku publikacji drugi raz już cytowanej należy podać jedynie inicjał imienia i nazwisko autora oraz skrócony tytuł (bez wielokropka): np. W. Grygorenko, Kartografia polska, s. 2.
- Nie stosuje się skróceń typu:, dz. cyt., ibidem, op. cit.
- Przyjmuje się stosowanie skrócenia „tamże” w wypadku, w którym zaistniałaby sytuacja, w której doszłoby do powołania się na wcześniejszy przypis np.:
39 VL, t. 1, s. 37.
40 Tamże, s. 28.
